Eerste week!
Door: Michelle
Blijf op de hoogte en volg Michelle
08 Augustus 2014 | Aruba, Oranjestad
De eerste week zit erop! De tijd vliegt, het gaat zo enorm snel allemaal en dat terwijl we nog geen eens zijn begonnen met werken..
Deze week bestond vooral uit het vinden van de weg, supermarkten en een auto. Een auto kopen gaat hier helaas niet zo snel, waar wel? Zo bedachten we zaterdag dat we zo snel mogelijk een auto nodig hebben, want die taxi's zijn gewoon veel te duur. En om nou iedere dag door deze woestijn te wandelen is ook niet fijn. Want wij gekke Hollanders zijn echt de enige die hier midden op de dag (37 graden) bedenken naar de stad te gaan lopen, doe je één keertje, de terug weg hebben we een taxi gepakt. Dus een auto, maar waar vind je deze? Als mensen die hier al jaren wonen of vandaan komen al aangeven dat je hoogst waarschijnlijk opgelicht gaat worden... Spannende bedoeling dus! Kranten, websites (marktplaats) en kennissen ingezet, maar nog steeds zoekende. Dinsdagmiddag waren we dit zo zat! Dus met een taxi naar het vliegveld op zoek naar een huurauto. Uiteindelijk een huurbedrijf gevonden om de hoek van onze straat. Het wegrijden ging ook heerlijk soepel, met een automaat. Sorry maar dat is even wennen! We hebben zo gelachen, ik was in paniek om alle verschillende standen, de monteur zei alleen P en D heb je nodig. Dus als een of andere duikbootsimulator schokkend het terrein afgereden. En vervolgens VOL GAS de weg op. Nou het kostte me nog geen 5 minuten om me aan te passen aan de rijstijl hier. Beetje scheuren, toeteren, voorrang nemen, vol in de ankers als iemand anders die neemt. Maar we hebben vrijheid: heerlijk! En de zoektocht naar een auto gaat door.
We moesten nog een hoop regelen voor onze immigratie, logisch maar helemaal niet leuk in dit land. Zo bedachten we woensdagmiddag ons te gaan inschrijven bij de gemeente. Die is dus dicht op woensdagmiddag. Gisterochtend nieuwe poging half 8 vertrokken, we wisten dat het een dagtaak zou worden, want naast de gemeente moesten we ook langs de stichting, zorg, belasting en bank. Maar dat we om 14 uur thuis zouden komen en alleen bij de gemeente een aanvraag tot inschrijving hebben geregeld, bij de stichting onze aanvraag voor de werkvergunning in gang hebben gezet en een persoonsnummer bij de belasting hebben gekregen is zwaar deprimerend! Pas over twee weken zijn we Arubaanse burgers en in staat om een bankrekening te openen en zorg aan te vragen. Het mooiste van dit alles is het tempo van hier, zoals een vrouw ons vertelde: “dit is een KAOS (chaos) land. Meisje, hard werken hier? MMMM NO”. De mensen hier zijn lekker aan het appen achter de balie, ze kletsen, ze knuffelen elkaar en zijn onverstaanbaar, terwijl de hele wachtruimte keer op keer vol zit met mensen die 2 uur moeten wachten. TOP!
Al onze ideeën komen met opwellingen, best grappig maar uiteindelijk komt er niets van. Zo hadden we het plan om woensdagavond super romantisch te gaan eten op een pier. Wij helemaal op sjiek die kant op, ik heb me maar 5 keer omgekleed van te voren. En we hadden zo een honger! Maar helaas, niet gereserveerd dus konden weer vertrekken. Uiteindelijk geen luxe maaltijd, maar kipsaté bij een of ander gezellig café in het centrum. Wel een van de top 10 bezienswaardigheden van Aruba: Paddock café! Ook aan het water, dus half romantisch! Gisteravond zouden we naar een festivalletje gaan in de wijk waar Rob en ik gaan werken, San Nicolas. Op dat hele festival zijn we nooit gekomen, omdat we het niet konden vinden. Mijn geniale idee gewoon de bordjes volgen naar San Nicolas was dus niet mijn allerbeste idee. Wel hebben we onze scholen gevonden. Mijn school zit zowat aan een kerk en heeft geen airco. Dat wordt iedere dag bidden voor verkoeling. En Rob zit niet zo dichtbij mij als we hadden gehoopt, maar heeft echt een super schattige school. Als klap op de vuurpijl de terugweg bij een Peruaans kiprestaurant gegeten! Na drie jaar eindelijk weer een Inka Cola gedronken: mijn avond kon niet meer stuk. Jullie weten ook wel hoe blij ik kan worden van de kleine dingen. Onze eerste week hebben we gisteravond afgesloten met een heerlijke fles wijn aan het zwembad, lachbuien, wat muggenbeten en het wegrennen voor een vliegende kakkerlak.
NICE WEEKEND GUYS! XXX
Deze week bestond vooral uit het vinden van de weg, supermarkten en een auto. Een auto kopen gaat hier helaas niet zo snel, waar wel? Zo bedachten we zaterdag dat we zo snel mogelijk een auto nodig hebben, want die taxi's zijn gewoon veel te duur. En om nou iedere dag door deze woestijn te wandelen is ook niet fijn. Want wij gekke Hollanders zijn echt de enige die hier midden op de dag (37 graden) bedenken naar de stad te gaan lopen, doe je één keertje, de terug weg hebben we een taxi gepakt. Dus een auto, maar waar vind je deze? Als mensen die hier al jaren wonen of vandaan komen al aangeven dat je hoogst waarschijnlijk opgelicht gaat worden... Spannende bedoeling dus! Kranten, websites (marktplaats) en kennissen ingezet, maar nog steeds zoekende. Dinsdagmiddag waren we dit zo zat! Dus met een taxi naar het vliegveld op zoek naar een huurauto. Uiteindelijk een huurbedrijf gevonden om de hoek van onze straat. Het wegrijden ging ook heerlijk soepel, met een automaat. Sorry maar dat is even wennen! We hebben zo gelachen, ik was in paniek om alle verschillende standen, de monteur zei alleen P en D heb je nodig. Dus als een of andere duikbootsimulator schokkend het terrein afgereden. En vervolgens VOL GAS de weg op. Nou het kostte me nog geen 5 minuten om me aan te passen aan de rijstijl hier. Beetje scheuren, toeteren, voorrang nemen, vol in de ankers als iemand anders die neemt. Maar we hebben vrijheid: heerlijk! En de zoektocht naar een auto gaat door.
We moesten nog een hoop regelen voor onze immigratie, logisch maar helemaal niet leuk in dit land. Zo bedachten we woensdagmiddag ons te gaan inschrijven bij de gemeente. Die is dus dicht op woensdagmiddag. Gisterochtend nieuwe poging half 8 vertrokken, we wisten dat het een dagtaak zou worden, want naast de gemeente moesten we ook langs de stichting, zorg, belasting en bank. Maar dat we om 14 uur thuis zouden komen en alleen bij de gemeente een aanvraag tot inschrijving hebben geregeld, bij de stichting onze aanvraag voor de werkvergunning in gang hebben gezet en een persoonsnummer bij de belasting hebben gekregen is zwaar deprimerend! Pas over twee weken zijn we Arubaanse burgers en in staat om een bankrekening te openen en zorg aan te vragen. Het mooiste van dit alles is het tempo van hier, zoals een vrouw ons vertelde: “dit is een KAOS (chaos) land. Meisje, hard werken hier? MMMM NO”. De mensen hier zijn lekker aan het appen achter de balie, ze kletsen, ze knuffelen elkaar en zijn onverstaanbaar, terwijl de hele wachtruimte keer op keer vol zit met mensen die 2 uur moeten wachten. TOP!
Al onze ideeën komen met opwellingen, best grappig maar uiteindelijk komt er niets van. Zo hadden we het plan om woensdagavond super romantisch te gaan eten op een pier. Wij helemaal op sjiek die kant op, ik heb me maar 5 keer omgekleed van te voren. En we hadden zo een honger! Maar helaas, niet gereserveerd dus konden weer vertrekken. Uiteindelijk geen luxe maaltijd, maar kipsaté bij een of ander gezellig café in het centrum. Wel een van de top 10 bezienswaardigheden van Aruba: Paddock café! Ook aan het water, dus half romantisch! Gisteravond zouden we naar een festivalletje gaan in de wijk waar Rob en ik gaan werken, San Nicolas. Op dat hele festival zijn we nooit gekomen, omdat we het niet konden vinden. Mijn geniale idee gewoon de bordjes volgen naar San Nicolas was dus niet mijn allerbeste idee. Wel hebben we onze scholen gevonden. Mijn school zit zowat aan een kerk en heeft geen airco. Dat wordt iedere dag bidden voor verkoeling. En Rob zit niet zo dichtbij mij als we hadden gehoopt, maar heeft echt een super schattige school. Als klap op de vuurpijl de terugweg bij een Peruaans kiprestaurant gegeten! Na drie jaar eindelijk weer een Inka Cola gedronken: mijn avond kon niet meer stuk. Jullie weten ook wel hoe blij ik kan worden van de kleine dingen. Onze eerste week hebben we gisteravond afgesloten met een heerlijke fles wijn aan het zwembad, lachbuien, wat muggenbeten en het wegrennen voor een vliegende kakkerlak.
NICE WEEKEND GUYS! XXX
-
08 Augustus 2014 - 22:03
Irene:
Leuk om te lezen wat jullie allemaal mee maken. Het loopt regelmatig net ff anders, begrijp ik -
08 Augustus 2014 - 22:13
Isabelle RULE :
Ai ai. Ze zijn net zo sloom als jij madamski.
Lobi -
09 Augustus 2014 - 03:17
Naomi:
Olaaaaa. Leuk om dit alles te lezen. Zeker hoe je alles beschrijft. Erg grappig! X -
20 Augustus 2014 - 11:58
Yvonne:
Heerlijke chaos dus, ik hoor het al.
Plannen moet je daar dus twee weken van te voren, haha.
Maar het komt vast allemaal goed.
Wanneer gaan de scholen daar beginnen?
Veel plezier en succes met het vinden van een auto. Xx -
28 Augustus 2014 - 22:32
Eileen:
Wat een leuk verslag!
En zo herkenbaar. Wat betreft bureaucratie is volgens mij niets veranderd in 22 jaar.
Ik hoop dat het jullie het zelfde als mij vergaat en dat jullie je binnen 3 maanden ingeburgerd voelen.
Tip? Ga naar plekken (nu) waar veel Nederlanders komen (bijvoorbeeld Barney's tijdens Karaoke op vrijdag, Moomba op zondag, . A taste of Belgium enz. Dit is wel allemaal op Palm Beach ), sluit zoveel mogelijk vriendschap met de Arubanen en verwacht VOORAL NIET het zelfde tempo als in Nederland. Alles gaat poco poco (langzaam).
En geniet!
Heel veel succes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
