Van dakloze tot het andere uiterste..
Door: Michelle
Blijf op de hoogte en volg Michelle
02 Maart 2011 | Peru, Arequipa
Olaaaaaaaaaa!
Zo weet niet waar ik moet beginnen.. Dinsdag zouden we heerlijk ons appartementje intrekken, maar daar ging dus wat mis. Onze lieve señorita die ons het appartement had beloofd en waarmee we dus al wat langer dan een maand contact hebben had sinds een paar dagen niet meer op onze mails gereageerd. Maar het was toch echt 1 maart en dus echt de datum om erin te trekken. Wij bellen met onze gekochte telefoonkaart, maar hij ging wel over, maar niemand nam op..
Ondertussen was het 12 uur dus besloot lisa vanuit een internetcafe met van die telefooncellen de school te bellen, want misschien was Lorena daar wel. Maar nee Lorena is sinds vorige week neit meer werkzaam bij Colegio Lord Byron. Wat nu?! Samen besloten om contact op te nemen met Marjolein (onze begeleider vanuit de Pabo) want je kon wel stellen dat het appartement niet meer doorging. Nadat je iemand al twee dagen hebt lopen stalken.. Marjolein schrok natuurlijk, want ja twee studenten aan de andere kant van de wereld zonder huisvesting! Ze beloofde ons om Anna (de vrouw die uiteindelijke contactpersoon tussen de school en de pabo is)in te schakelen. We zouden binnen een uur bericht krijgen en anders moesten we haar bellen. En jawel binnen een uurtje kregen we een telefoontje van de school, of we zo snel mogelijk konden komen voor de oplossing.
Bij de school aangekomen, echt een prachtige school! Hier komen we in contact met een leraar Engels die de tolk is tussen ons en de directrice. De oplossing: een nachtje bij de directrice en dan twee kamers huren bij een van de secretarresses. Eerst even snel baggage halen die we bij het hostel hadden achtergelaten en dan op naar onze tijdelijk verblijf! En daar reden we, in een gigantische auto, de oprit van een best mooi uitziende rijtjeshuis. De deur werd opengedaan door de huishoudster. We liepen meteen door naar boven met onze tassen en tijdens die wandeling werd ons al duidelijk wat een gigantische optrek dit eigenlijk is.. Bij een kamer stopte de directrice en riep mijn naam, haar kleindochter vertelde me dat dit mijn kamer zou worden. Mijn kamer?! Met eigen badkamer! Echt wauw. Toen werden we geroepen, want beneden stond al een lunch klaar, ook door de huishoudster gemaakt.
Na de lunch gauw opfrissen en omkleden (in mn eigen badkamer!) en toen weer terug anar school, want hier brengen de ouders een paar dagen voor de eerste schooldag alle boeken en benodigdheden naar de school. Op school kregen we een rondleiding en leerden we alle leerkrachten kennen. 'S avonds weer terug naar het mooie huis van de directrice en daar stonden weer dingen op tafel. Echt wat een leven! Tijdens dat uurtje aan tafel vertelde de directrice dat ze ons bij haar in huis wilden houden. We mogen alleen bij der weg als een huis meer te bieden heeft dan dat van haar, en dat is onmogelijk!! Echt wat een gastvrijheid. En wat een mensen. wauw. Na het eten een rondleiding door het huis. Ik ga nog foto's maken, want het is echt te mooi.
Na deze rondleiding naar onze eigen kamer, daar heb ik mn tas gedeeltelijk uitgepakt en mn was in de wasmand gegooid, voor de wasvrouw! Ik heb 2 gigantische kledingkasten in mn kamer staan en die heb ik dan ook tot mn beschikking. Dus die een beetje ingericht. Het was zo heerlijk om te gaan liggen, veilig in een huis dat zo mooi is, waar je je echt thuis voelt. Toch nog een hele moeilijke nacht gehad, heel onrustig geslapen, en rond 5 uur wakker geblaft door honden van verderop. Maar ik voel me thuis en ben op een goede plek daar gaat het om!
Liefs
Zo weet niet waar ik moet beginnen.. Dinsdag zouden we heerlijk ons appartementje intrekken, maar daar ging dus wat mis. Onze lieve señorita die ons het appartement had beloofd en waarmee we dus al wat langer dan een maand contact hebben had sinds een paar dagen niet meer op onze mails gereageerd. Maar het was toch echt 1 maart en dus echt de datum om erin te trekken. Wij bellen met onze gekochte telefoonkaart, maar hij ging wel over, maar niemand nam op..
Ondertussen was het 12 uur dus besloot lisa vanuit een internetcafe met van die telefooncellen de school te bellen, want misschien was Lorena daar wel. Maar nee Lorena is sinds vorige week neit meer werkzaam bij Colegio Lord Byron. Wat nu?! Samen besloten om contact op te nemen met Marjolein (onze begeleider vanuit de Pabo) want je kon wel stellen dat het appartement niet meer doorging. Nadat je iemand al twee dagen hebt lopen stalken.. Marjolein schrok natuurlijk, want ja twee studenten aan de andere kant van de wereld zonder huisvesting! Ze beloofde ons om Anna (de vrouw die uiteindelijke contactpersoon tussen de school en de pabo is)in te schakelen. We zouden binnen een uur bericht krijgen en anders moesten we haar bellen. En jawel binnen een uurtje kregen we een telefoontje van de school, of we zo snel mogelijk konden komen voor de oplossing.
Bij de school aangekomen, echt een prachtige school! Hier komen we in contact met een leraar Engels die de tolk is tussen ons en de directrice. De oplossing: een nachtje bij de directrice en dan twee kamers huren bij een van de secretarresses. Eerst even snel baggage halen die we bij het hostel hadden achtergelaten en dan op naar onze tijdelijk verblijf! En daar reden we, in een gigantische auto, de oprit van een best mooi uitziende rijtjeshuis. De deur werd opengedaan door de huishoudster. We liepen meteen door naar boven met onze tassen en tijdens die wandeling werd ons al duidelijk wat een gigantische optrek dit eigenlijk is.. Bij een kamer stopte de directrice en riep mijn naam, haar kleindochter vertelde me dat dit mijn kamer zou worden. Mijn kamer?! Met eigen badkamer! Echt wauw. Toen werden we geroepen, want beneden stond al een lunch klaar, ook door de huishoudster gemaakt.
Na de lunch gauw opfrissen en omkleden (in mn eigen badkamer!) en toen weer terug anar school, want hier brengen de ouders een paar dagen voor de eerste schooldag alle boeken en benodigdheden naar de school. Op school kregen we een rondleiding en leerden we alle leerkrachten kennen. 'S avonds weer terug naar het mooie huis van de directrice en daar stonden weer dingen op tafel. Echt wat een leven! Tijdens dat uurtje aan tafel vertelde de directrice dat ze ons bij haar in huis wilden houden. We mogen alleen bij der weg als een huis meer te bieden heeft dan dat van haar, en dat is onmogelijk!! Echt wat een gastvrijheid. En wat een mensen. wauw. Na het eten een rondleiding door het huis. Ik ga nog foto's maken, want het is echt te mooi.
Na deze rondleiding naar onze eigen kamer, daar heb ik mn tas gedeeltelijk uitgepakt en mn was in de wasmand gegooid, voor de wasvrouw! Ik heb 2 gigantische kledingkasten in mn kamer staan en die heb ik dan ook tot mn beschikking. Dus die een beetje ingericht. Het was zo heerlijk om te gaan liggen, veilig in een huis dat zo mooi is, waar je je echt thuis voelt. Toch nog een hele moeilijke nacht gehad, heel onrustig geslapen, en rond 5 uur wakker geblaft door honden van verderop. Maar ik voel me thuis en ben op een goede plek daar gaat het om!
Liefs
-
02 Maart 2011 - 20:45
FRANS:
hoi meisje ben blij voor je dat je toch nog een slaapplaats gevonden hebt en wat voor 1 zeg eentje met badkamer, erg fijn voor je!!!!! -
02 Maart 2011 - 22:05
Shenifa:
hey schat,
Gelukkig is t allemaal toch goed gekomen!! Heb vaak gekeken of je op skype was of msn. Was wel benieuwd hoe het verlopen was. Je zit nu in ieder geval op een plek waar je je veilige voelt.
Ik ben echt benieuwd naar de foto's.
Veel liefs
-
03 Maart 2011 - 07:28
Marianne:
Heeej :)
gelukkig is t goedgekomen met je onderdak :p
Ben blij voor je ;)
Nou ik ben benieuwd naar de foto's van je eigen kamer enzo ;)
Hou me op de hoogte!
En snel weer skypen he!
kusjess -
03 Maart 2011 - 07:28
Marianne:
Heeej :)
gelukkig is t goedgekomen met je onderdak :p
Ben blij voor je ;)
Nou ik ben benieuwd naar de foto's van je eigen kamer enzo ;)
Hou me op de hoogte!
En snel weer skypen he!
kusjess -
03 Maart 2011 - 09:50
Els:
Hey Michelle,
Je kent me nog niet maar ik ben de vriendin van Frans. Ik wil toch graag een reactie plaatsen want ik lees ook je reisverslagen. Je maakt heel wat mee zo en wel erg spannend om zoals het eerst leek dakloos te zijn, gelukkig was een prachtige oplossing nabij. Wat een mooi land om te zien zeg. Nou veel succes met je stage op de school daar!
Groetjes Els -
03 Maart 2011 - 11:07
Yvonne:
Jeetje wat een stress, wat moet je zonder onderdak en je dan ook nog niet helemaal 100% voelen.
Maar dan is dat huis met eigen badkamer en een kledingkast die je niet kan vullen, wel een cadeautje.
Succes met je stage en tot horens.
Liefs van ons xxx -
03 Maart 2011 - 17:01
Rob&Yvonne:
Hey!!!Gelukkig bestaan er op deze wereld dus nog hele lieve fijne gastvrije mensen!!!
Geniet ervan enne...zij van jou!!!
Dikke knuf van ons!!! -
03 Maart 2011 - 17:03
Ashley:
Whoow wat een verhaal!
Dood eng als je opeens dakloos blijkt te zijn
Maar te vet natuurlijk dat je nu in zo'n huis mag zeg jeeeeetje!
Veel plezier chick xx -
03 Maart 2011 - 17:52
Edith Spaans:
Hoi Michelle, Fijn dat je het zo naar je zin hebt in Arequipa! Doe ook de hartelijke groetjes van mij aan Lisa!!!
En leer nu die Peruanen maar Engels spreken. En probeer zelf een beetje Spaans te leren.
Vette groetjes van Edith Spaans -
03 Maart 2011 - 18:10
Tessa:
Heey Mies,
Das nog eens een geluk bij een ongeluk!! Tering hé! Maar bij jou komt toch altijd alles weer op zijn pootjes terecht;-)
Was wel effe schrikken toen ik van Shenief hoorde dat jullie geen slaapplaats hadden...
Ben ontzettend blij voor je dat je een veilige en vooral gastvrije plek hebt gevonden! Echt speciaal dat die vrouw gewoon zegt dat jullie daar al die tijd mogen blijven... Wat een LIEVE PERUAANSE MENSJES(L)
Hugg X -
04 Maart 2011 - 16:09
Anna En Marjolein:
Hey Michelle
We zijn blij dat alles nu goed gaat, wat een schrik in het begin. En wat een mooi huis van de directrice. Is het ver van Lord Byron? En wat is de huur? Hoe gaat het met het Spaans? Lukt het een beetje? En is Eduardo jullie Spaanstalige begeleider of begeleidt iemand anders jullie? Veel vragen, dus doe maar een lekker lang verhaaltje. Hebben jullie vriendin Pilar al ontmoet (moeder van André Gordillo)? En andere holandeses? Saludos de nosostras! -
04 Maart 2011 - 19:30
Frank Willemars:
Hola Michelle, je hebt je bestemming bereikt lees ik. Niet verkeerd dit optrekje. Jullie hebben al heel wat avonturen beleefd. Peru lijkt me een prachtig land, schrijf maar veel meer mooie verhalen en ook van de foto's genieten we. Ben benieuwd naar de ervaringen op de school.
groet, Frank -
05 Maart 2011 - 19:28
Esther Somers:
Soms kan een tegenslag ook in je voordeel werken, dat blijkt wel weer.
Als dat zo blijft, wens ik je nog veel (kleine) tegenslagen in Peru :)
Disfrutar!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
